زخم بستر یا زخم فشاری آسیبی است که در اثر یک جانشینی بیشتر در معلولین، سالمندان ایجاد می شود. این زخم معمولا در محل هایی ایجاد می شود که عضله ای در بین پوست و استخوان وجود ندارد و پوست مستقیماً به استخوان چسبیده است. این آسیب های زخمی تحت فشار، عموما از بی توجهی بیمار ایجاد می شوند.
درمان این گونه زخم ها بسیار سخت و طاقت فرسا می باشد خصوصا اگر شخصی که دچار زخم بستر شده است به بیماری های دیگری مانند دیابت مبتلا باشد.
زخم بستر، زخم های قابل پیشگیری هستند که باعث درد و رنج غیر ضروری می شوند. هیچ بهانه ای برای اجازه دادن به ایجاد زخم بستر زمانیکه تسهیلات کافی در دسترس است، وجود ندارد.
[content_table]
زخم بستر، که به آن زخم فشاری یا زخم فصلی نیز گفته می شود، اغلب در خانه های سالمندان و بیمارستان ها در نتیجه سهل انگاری پرستاران رخ می دهد. این نوع زخم در واقع نوعی صدمه به پوست و بافت زیرین ناشی از فشار طولانی مدت بر روی پوست است. زخم بستر درمان نشده می تواند منجر به سپسیس، استئومیلیت و بسیاری دیگر از مشکلات سلامتی، از جمله مرگ شود.
هرگونه زخم فشاری که یکی از اعضای خانواده شما را درگیر کرده است، باید در اسرع وقت به پزشک و پرستار نشان داده شود.
عدم تحرک و بهداشت نامناسب از عوامل اصلی ایجاد زخم بستر است. زخم های فشاری ناشی از محدودیت جریان خون در یک ناحیه خاص که عموما نواحی استخوانی بدن مانند پاشنه، مچ پا، لگن و استخوان دنبالچه، و همچنین سررا تشکیل می دهند، هستند. با این حال، جریان خون ناحیه زخم بستر به طور کامل متوقف نمی شود.
زخم بستر می تواند در طول چند ساعت یا چند روز ایجاد شود. اکثر زخم ها با درمان بهبود می یابند، اما برخی هرگز به طور کامل التیام پیدا نمی کنند. این مقاومت به درمان زخم های فشاری باعث می شود که اقدامات پیشگیرانه از اهمیت بالاتری برخوردار باشند.
حرکت دادن منظم بیمار در زمان های مقرر(حداقل دوساعت) و بررسی صحیح برای اطمینان از خشکی لباس ها و تخت خواب ها بر عهده پرستار یا مراقب بیمار است. استفاده از بالشتک ها، بالش ها مخصوص، تشک های بادی و وسایل دیگر برای کاهش فشار پوست باید به طور مرتب برای بیماران غیر متحرک انجام شود.
علائم زخم بستر متناسب با اینکه زخم در چه مرحله ای قرار دارد متفاوت است. برای طبقه بندی نیاز به مهارت و تخصص است. پوستی که در اثر فشار و اصطکاک قرمز شده با فینگر تست طبقه بندی میشود.
اگر بعد از اعمال فشار بافت برگشت پذیر نباشد.
شامل نفوذ زخم و جدایی اپیدرم از لایه زیرین و تشکیل تاول هاست
پیشرفت زخم تا بالای عضله
از بین رفتن بافت عضله و رسیدن زخم به استخوان ( احتمال عفونت استخوان بسیار بالاست)
فرد بیمار و پرستار او با انجام مجموعه ای از اقدامات مراقبتی می تواند از ایجاد زخم بستر جلوگیری کند. این مجموعه شامل اعمال زیر می باشد:
برای افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، زخم بستر اغلب روی پوست روی قسمت های زیر ایجاد می شود:
برای افرادی که باید در رختخواب بمانند، زخم بستر ممکن است در موراد زیر رخ دهد:
زخم بستر در اثر فشار به پوست ایجاد می شود که جریان خون را به پوست محدود می کند. حرکت محدود می تواند پوست را در برابر آسیب، مستعد کرده و منجر به ایجاد زخم بستر شود. سه عامل اصلی برای ایجاد زخم بستر عبارتند از:
برای افرادی که تحرک محدودی دارند، این نوع فشارها در مناطقی اتفاق می افتند که عضلات یا چربی خوبی ندارند و روی استخوان قرار دارند، مانند ستون فقرات، پاشنه پا و آرنج.
درمان زخم بستر به طور کلی شامل کاهش فشار وارده بر پوست، مراقبت از زخم ها، کنترل درد، جلوگیری از عفونت و حفظ تغذیه مناسب می باشد.
اما باید دانست که هرکدام از موارد زیر به تنهایی نمیتواند بیمار دچار زخم بستر را درمان کند. شما باید با یک کارشناس زخم ماهر برای درمان زخم خود کمک بگیرید. شما میتوانید برای مشاوره رایگان اولیه با کارشناس زخم از شماره های داخل سایت یا فرم سبز رن زیر استفاده کنید.
اولین قدم در درمان زخم بستر، کاهش فشار و اصطکاک ناشی از آن است. مجموعه اعمال لازم برای رسیدن به این هدف به شرح زیر می باشند.
تغییر موقعیت هر چند وقت یکبار به شرایط بیمار و کیفیت سطحی که روی آن قرار می گیرد بستگی دارد. باید طی برنامه زمانی مشخصی این عمل انجام گیرد.
استفاده از تشک ها و بالش های مخصوصی که به هنگام نشست یا دراز کشیدن از پوست محافظت می کنند.
تمیز کردن: اگر پوست آسیب دیده شکسته نشده است، آن را با یک پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. هر بار که پانسمان را تعویض میکنید، زخمهای باز را با آب یا محلول آب نمک (سالین) تمیز کنید.
گذاشتن بانداژ: بانداژ با مرطوب نگه داشتن زخم باعث تسریع بهبودی می شود. همچنین سدی در برابر عفونت ایجاد می کند و پوست اطراف آن را خشک نگه می دارد. انتخاب بانداژ یا پانسمان نوین برای درمان زخم بستر شامل فیلم، گاز، ژل، فوم و پوشش های درمان کننده است.
برداشتن بافت آسیب دیده
برای بهبودی مناسب، زخم ها باید عاری از بافت آسیب دیده، مرده یا عفونی باشند. پزشک یا پرستار ممکن است با شستن ملایم زخم با آب یا بریدن بافت آسیب دیده، آن را جدا کند.
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی - مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم ممکن است درد را کاهش دهند. این دارو ها می توانند قبل یا بعد از جابجایی و مراقبت از زخم بسیار مفید باشند. استفاده از داروهای ضد درد موضعی نیز در طول مراقبت از زخم مفید هستند.
پماد ها و کرم های درمانی زخم بستر با داشتن ترکیبات باکتریواستاتیک، نقش مهمی در پیشگیری و کنترل عفونت زخم بستر دارند. یکی از بهترین پماد ها برای درمان زخم بستر، پماد کامفیل می باشد که به بازسازی بافت های آسیب دیده کمک کرده و تقسیم سلول ها را سرعت می بخشد.
مجموعه ارماطب، پیشگام در عرصه درمان و خدمات مراقبتی مفتخر است با همراهی تیمی قوی متشکل از پزشکان، پرستاران و متخصصان در زمینه درمان انواع زخم خصوصا درمان زخم بستر به شما عزیزان خدمت رسانی کند. بنابراین در صورت مواجه با کوچکترین علامتی از آسیب پوستی می توانید با ما تماس حاصل کنید و پیش از آسیب عمیق پوستی به درمان این نوع زخم اقدام کنید.
شماره تماس با کارشناس زخم مجموعه ارماطب : 8678 293 0922
بیشتر بخوانید