عفونت در علم پزشکی به صورت زیر تعریف می شود:
تهاجم و تکثیر میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها، ویروس ها و انگل هایی که به طور معمول در بدن وجود ندارند. عفونت ممکن است بدون علامت باشد و یا با علائمی همراه باشد. هم چنین عفونت ممکن است موضعی باقی بماند، یا ممکن است از طریق خون یا عروق لنفاوی گسترش یابد و سیستمیک شود؛ منظور از سیستمیک شدن، پخش شدن عفونت و عامل بیماری زا در سراسر بدن است. میکروارگانیسم هایی که به طور طبیعی در بدن زندگی می کنند، عفونت محسوب نمی شوند. به عنوان مثال، باکتری هایی که به طور معمول در دهان و روده زندگی می کنند، عفونت نیستند.
در این بخش قصد داریم به طور اختصاصی به بررسی زخم های عفونی پا بپردازیم:
عفونت پا اختلالات دردناکی است که می تواند ناشی از آسیب های وارده به پا باشد. این عفونت ها در ابتدا با تورم و حساسیت مشخص می شوند، اما اگر نادیده گرفته شوند علائم می توانند بسیار بدتر شوند. به طور کلی زخم هایی که بر روی پوست انسان به وجود می آیند می توانند عفونی شوند اما مسئله آنجاست که گاهی اوقات این زخم های روی پا ها و انگشتان آن دیده شوند که زخم عفونی پا نام دارند.
افراد مبتلا به دیابت که نوروپاتی دارند بیشتر در معرض ابتلا به زخم عفونی پا هستند به طوری که این زخم ها می توانند عفونی شوند و گاهی اوقات نیاز به قطع پا یا انگشتان پا دارند. حدود 15 درصد از افراد مبتلا به دیابت دچار زخم پا یا انگشت پا می شوند. حدود 14 تا 24 درصد از افراد مبتلا به دیابت در ایالات متحده پس از ابتلا به زخم نیاز به قطع عضو دارند.
این دسته از زخم ها، شایع ترین انواع عفونت پا هستند. عفونت های قارچی زمانی رخ می دهند که پا، به مدت طولانی در محیطی مرطوب باقی بماند؛ برای مثال فرد ممکن است در محیط های مرطوب کار کند یا طولانی مدت پا در معرض تعریق باشد. این مورد باعث ایجاد زخم پای ورزشکار می شود؛ قارچی مسری و شایع که می تواند از طریق حوله و لباس و .... از فردی به فرد دیگر سرایت کند.
ترک ها و بریدگی های پوستی که ناشی از آسیب های وارده به پا هستند؛ می توانند مسیری را برای ورود باکتری ها از خارج به محیط داخلی بدن فراهم کنند. در نظر داشته باشید که یک انسان سالم در سطح بدن خود و حتی در روده ها میزبان باکتری هاییست که تهدید آمیز نیستند و ایجاد بیماری نمی کنند. منظور از باکتری های مولد عفونت، باکتری هایی هستند که سلامت انسان را به خطر می اندازند.
افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به زخم ها هستند چرا که قند خون بالا می تواند به پوست، رگ های خونی و اعصاب آسیب برساند. علاوه بر این، دیابت با کاهش جریان خون می تواند روند بهبودی و ترمیم بافت های بدن را طولانی تر کند و خطر ابتلا به عفونت های جدی را افزایش دهد.
درمان زخم پای دیابتی از تخصص های ماست و شما می توانید با خیال راحت درمان خود را در منزل و توسط ارماطب انجام دهید. علاوه بر دریافت خدمت، شما از پشتیبانی 24 ساعته و پرونده پزشکی الکترونیکی نیز بهره مند خواهید شد. در صورت مبتلا بودن به دیابت، برای دریافت درمان زخم پای دیابتی کلیک کنید.
عفونت های پس از جراحی اگرچه نادر هستند اما همیشه جراحی های پا این ریسک را با خود به همراه دارند. خطر ابتلا به عفونت در افراد سالم کمتر از 1 درصد است، زیرا آنتی بیوتیک هایی که معمولاً قبل از جراحی برای کاهش خطر ارائه می شوند می توانند از این مشکل پیشگیری کنند. با این حال، ابتلا به دیابت یا سایر بیماری های سیستم ایمنی و هم چنین مصرف سیگار، می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.
زخم عفونی پا و انگشت پا می تواند برای بسیاری از افراد اتفاق بیفتد، اما این مشکلات در سیاه پوستان، بومیان آمریکایی و اسپانیایی تبار شایع تر می باشد. اگر بیماری چشمی، کلیوی یا قلبی مرتبط با دیابت دارید، در معرض خطر بیشتری نیز هستید. ریسک فاکتور های زیر را در رابطه با زخم های پا به خاطر داشته باشید:
بونیون برآمدگی است که در قسمت خارجی انگشت شست پا ایجاد می شود. این بدشکلی پا در اثر سال ها فشار روی مفصل شست پا (مفصل متاتارسوفالانژیال یا MTP) رخ می دهد. در نهایت، مفصل انگشت پا از تراز خارج می شود و یک برآمدگی استخوانی ایجاد می شود. اصطلاح پزشکی بونیون ها هالوکس ابداکتو والگوس است.
زخم عفونی پا ممکن است هر شکلی به خود بگیرند؛ البته که برخی از اشکال بیشتر از بقیه در قسمت های خاصی از بدن شما رایج است. به عنوان مثال، زخم های روی پا یا انگشت پا ممکن است به شکل دهانه یا گوه باشد. رایج ترین رنگ های زخم عفونی پا عبارتند از:
اندازه های مختلفی از زخم ها وجود دارد. عرض آنها به اندازه 1 سانتی متر شروع می شود (به اندازه یک نخود یا Cheerio) و در صورت عدم درمان می توانند به اندازه کل پا رشد کنند. عمق زخم نیز می تواند تغییر کند. چندین سیستم طبقه بندی مختلف برای تعیین عمق زخم وجود دارد. به عنوان مثال، سیستم طبقه بندی درجه زخم پای دیابتی واگنر دارای شش درجه است:
پزشکان برای اینکه بفهمند زخم دقیقا چقدر عمیق است و ببینند که آیا باعث عفونت در استخوان مجاور شده است، ممکن است دستور زیر را بدهند:
دو نوع زخم می تواند روی پاها و انگشتان پا تأثیر بگذارد:
زخم های نوروتروفیک (مربوط به دیابت).
زخم شریانی (ایسکمیک).
این دسته از زخم ها می توانند هر کسی را که در پاهای خود اختلالی دارد؛ تحت تاثیر قرار دهند اما این زخم ها عمدتا در افراد دیابتی دیده می شوند. زخم های نوتروفیک در قسمت هایی از پا که فشار بیشتری را تحمل می کنند، مشاهده می شوند. زخم های نوروتروفیک باعث درد نمی شوند. اما اگر به موقع درمان نشوند یا به درمان پاسخ ندهند، می توانند جدی باشند.
بیماری های شریانی محیطی جریان خون را در اندام ها کاهش می دهند. هنگامی که این اتفاق می افتد، بافت پا شروع به مردن و از بین رفتن می کند. زخم هایی که به دلیل کاهش جریان خون ایجاد می شوند، زخم شریانی نامیده می شوند. بر خلاف زخم های نوروتروفیک، زخم های شریانی می توانند در بسیاری از قسمت های بدن شما ایجاد شوند، از جمله:
درمان تمام زخم ها با مراقبت دقیق از پوست و پا آغاز می شود. بررسی پوست برای تمامی افراد به خصوص افراد مبتلا به دیابت، ضروی است. درمان های جراحی و غیرجراحی برای زخم عفونی پا و انگشت پا وجود دارد. برای زخم پا و انگشت پا در مراحل اولیه، درمان های غیر جراحی تاثیر گذار است اما زخم های پیشرفته تر؛ به ویژه آن هایی که عفونی هستند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
درمان های غیر جراحی عبارتند از:
درمان های تهاجمی یا جراحی عبارتند از:
برای دریافت مراقبت های پرستاری در حیطه زخم عفونی پا، ارماطب در خدمت شماست. شما می توانید با پر کردن فرم الکترونیکی، خدمت خود را به راحتی در منزل دریافت کنید و از مهارت بالای نیروهای ارماطب بهره مند شوید. برای این کار تنها کافیست بر روی " درمان زخم عفونی پا " کلیک کنید.