در زمان نگارش این مقاله ده ها مورد آبله میمون در چندین کشور در اروپا گزارش شده است و شیوع آن از آن زمان به آمریکای شمالی و استرالیا نیز سرایت کرده است. این بیماری نادر شبیه آبله است اما شدت کمتری دارد.
سازمان جهانی بهداشت می گوید شیوع این بیماری در درجه اول از طریق رابطه جنسی منتشر می شود.
در برخی کشورها به افرادی که در معرض خطر ابتلا به آبله میمون هستند توصیه می کند برای کاهش خطر انتقال به مدت 21 روز خود را ایزوله کنند. در این مقاله به علائم و تشخیص، درمان و چگونگی پیشگیری از ابله میپردازیم.
موارد تشخیص آبله میمون انسانی در حال حاضر عمدتاً در میان مردانی است که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند، که نشان میدهد انتقال ممکن است در طول روابط جنسی انجام شود. همچنین انتقال ممکن است از طریق تماس نزدیک مخاط یا پوست سالم با مواد عفونی راش ها رخ دهد.
بیشتر موارد فعلی با علائم بیماری خفیف ظاهر شده اند و برای جمعیت گسترده تر، احتمال شیوع بسیار کم است. با این حال، احتمال گسترش بیشتر ویروس از طریق تماس نزدیک، به عنوان مثال در حین فعالیت های جنسی در میان افرادی که دارای شرکای جنسی متعدد هستند، بالا در نظر گرفته می شود.
ویروس آبله میمون میتواند باعث بیماری شدید در گروههای جمعیتی خاص، مانند کودکان خردسال، زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی سرکوبشده شود. البته برای تخمین دقیق سطح عوارض و مرگ و میر در این شیوع به بررسی های بیشتری نیاز است.
افراد مبتلا باید تا زمان افتادن و از بین رفتن زخم ها و جوش ها ایزوله بمانند و به ویژه باید از تماس نزدیک با افرادی که سیستم ایمنی شان سرکوب شده و حیوانات خانگی خودداری کنند. پرهیز از فعالیت جنسی و تماس فیزیکی نزدیک نیز تا زمان بهبودی راش توصیه می شود. اکثر موارد ابتلا می توانند با مراقبت، در خانه باقی بمانند.
افراد در تماس نزدیک با مبتلایان به آبله میمون باید به مدت 21 روز پس از آخرین تماس، بروز علائم را بررسی کنند.
بر اساس منبع معتبر سازمان بهداشت جهانی، آبله میمون یک بیماری ویروسی است که منشا آن حیوانات است و معمولاً در مناطق جنگل های بارانی استوایی آفریقای مرکزی و غربی یافت می شود.
این سازمان میگوید که این بیماری شبیه آبله است، یک عفونت مرتبط که در سال 1980 در سراسر جهان ریشهکنشده اعلام شد. همچنین نسبت به آبله کمتر مسری است و باعث بیماری کمتری میشود.
در تاریخچه طبیعی ویروس آبله میمون ابهام وجود دارد و مطالعات بیشتری برای شناسایی منبع دقیق و نحوه حفظ گردش ویروس در طبیعت مورد نیاز است.
نیازی به وحشت نیست!
توصیه می شود که هرکسی که علائمی شبیه آبله مرغان دارد، با افراد علامت دار تماس داشته یا اخیراً به آفریقا سفر کرده است، باید به پزشک مراجعه کند.
موارد ابتلا به آبله میمون که مشابه آبله ست اما شدت کمتری دارد، رو به افزایش است.
کارشناسان می گویند آبله میمون از طریق تماس با مایعات بدن حاوی ویروس منتقل می شود. انها همچنین متذکر میشوند که هنوز نیازی به وحشت نیست، زیرا درمان های ضد آبله تا حدودی در برابر عفونت موثر هستند، همانطور که استراتژی های مورد استفاده در برابر COVID-19 مانند فاصله گذاری اجتماعی و بهداشت خوب دست ها و نکات تغذیه ای در دوران کرونا نیز موثر بوده است.
همچنین شما میتوانید واکسن های قابل تزریق در منزل را با کلیک بر روی لینک مشاهده فرمایید.
علائم اولیه شامل تب، لرز، بزرگ شدن غدد لنفاوی، درد عضلانی و بدن و خستگی است. بارزترین علامت ان، تاول های دردناک است.
در 1 تا 3 روز پس از شروع تب، به طور کلی جوش یا آبله ایجاد می شود که شامل تاول ها و ضایعات دردناک است که اغلب از صورت شروع می شود و به سایر قسمت های بدن، به ویژه صورت، کف دست گسترش می یابد. و کف پاها انتشار می یابد.
اکثر موارد آبله میمون در طول زمان برطرف می شود. اما بثورات و جوشها میتوانند برای چند هفته ادامه داشته باشند.
بسته به سویه، مرگ و میر بین 1 تا 10 درصد تخمین زده شده است.
شما می توانید عفونت بالقوه آبله میمون را بر اساس شباهت سیر بالینی آن با آبله معمولی تشخیص دهید.
پس از عفونت، یک دوره کمون وجود دارد که به طور متوسط 7-14 روز طول می کشد. بروز علائم اولیه (مانند تب، ضعف، سردرد، ضعف، و غیره) شروع دوره پرودرومال است.
یکی از ویژگی هایی که عفونت با آبله میمون را از آبله معمولی متمایز می کند، ایجاد غدد لنفاوی متورم (لنفادنوپاتی) است. تورم غدد لنفاوی ممکن است تعمیم یافته (شامل مکان های مختلف بدن) یا در چندین ناحیه (به عنوان مثال گردن و زیر بغل) باشد.
مدت کوتاهی پس از پرودروم، راش ظاهر می شود. زخم ها معمولاً به طور همزمان شروع به رشد می کنند و با هم در هر قسمت از بدن تکامل می یابند. تکامل زخم ها در چهار مرحله - ماکولا، پاپولار، تاولی، تا پوسچولار - قبل از پوسته شدن و رفع شدن انها پیش میرود.
این روند در مدت 2-3 هفته اتفاق می افتد. شدت بیماری می تواند به سلامت اولیه فرد، چگونگی در معرض بیماری قرار گرفتن، و سویه ویروس آلوده کننده بستگی داشته باشد. آبله میمون غرب آفریقا خفیف تر، مرگ و میر کمتر و انتقال محدود از انسان به انسان مرتبط است. عفونت های انسانی با کلاد ویروس آبله میمون آفریقای مرکزی در مقایسه با عفونت های آلوده به ویروس غرب آفریقا معمولاً شدیدتر است و مرگ و میر بالاتری دارد. انتقال فرد به فرد برای ویروس آبله میمون آفریقای مرکزی به خوبی مستند شده است.
1. زخم ها در یک ناحیه محصور شده اند و در عمق قرار دارند
2. تب قبل از راش
3. لنفادنوپاتی شایع
4. بثورات منتشر گریز از مرکز است (زخم ها و راش ها بیشتر در اندامها، صورت)
5. زخم ها در کف دست، کف پا
6. زخم ها و راش ها اغلب تا مرحله بهبود و زمانی که دچار خارش می شوند دردناک هستند.
آبله میمون به راحتی بین افراد پخش نمی شود. انتقال انسان به انسان از طریق تماس نزدیک با مواد عفونی ناشی از انواع زخمهای پوستی فرد مبتلا، از طریق قطرات تنفسی در تماس طولانی مدت و از طریق فومیت ها صورت می گیرد.
دوره نفهتگی
عفونت با ویروس آبله میمون با یک دوره کمون شروع می شود. فرد در این دوره نمیتواند بیماری را انتقال دهد.
دوره نهفتگی به طور متوسط 7-14 روز است اما می تواند بین 5-21 روز باشد.
فرد علائمی ندارد و ممکن است احساس خوبی داشته باشد.
پرودروم
افراد مبتلا به آبله میمون یک سری علائم اولیه را تجربه خواهند کرد. ممکن است فرد در این دوره سبب انتقال بیماری شود.
اولین علائم شامل تب، ضعف، سردرد، گاهی اوقات گلودرد و سرفه و لنفادنوپاتی (غدد لنفاوی متورم) است.
لنفادنوپاتی یکی از ویژگی های متمایز آبله میمون از آبله معمولی است که معمولاً با شروع تب، 1 تا 2 روز قبل از شروع بثورات، یا به ندرت با شروع بثورات رخ می دهد.
غدد لنفاوی ممکن است در گردن (زیر فکی و گردنی)، زیر بغل یا کشاله ران متورم شوند و در هر دو طرف بدن یا فقط در یک طرف بدن ایجاد شوند.
راش
به دنبال پرودروم، راش در دهان و بدن ایجاد می شود. راش ها قبل از از بین رفتن، در چندین مرحله پیشرفت می کنند. یک فرد از شروع ایجاد راش ها بر پوست تا مرحله دلمه شکل شدن انها، مسری است.
برطرف شدن راش ها
اسکارهای حفره دار و یا مناطقی از پوست ممکن است پس از رفع راش ها همچنان روشن تر یا تیره تر باقی بمانند. زمانی که همه راش ها از بین بروند، فرد دیگر مسری نیست.
عوامل خطر آبله میمون شامل تماس با حیوانات زنده یا مرده، مصرف گوشت شکار وحشی یا تماس نزدیک با فرد مبتلا است.
بیماری شدید و مرگ و میر در میان کودکان، بزرگسالان جوان و افراد دارای نقص ایمنی بیشتر است.
وی افزود که مواردی بدون سفر به مناطقی که این بیماری در ان شیوع ایجاد شده است وجود داشته است و "تصور میرود که انتقال جنسی ممکن است نقشی داشته باشد."
در حالی که گرایش جنسی، بهویژه آنهایی که خود را همجنسگرا، دوجنسگرا یا مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، مشخص شده است که در این شیوع خاص مشترک است. توجه به این نکته ضروری است که هر کسی با تماس نزدیک ممکن است به این ویروس مبتلا شود.
1. افرادی که در معرض مستقیم با پوست اسیب دیده یا غشاهای مخاطی یک مورد علامت دار آبله میمون هستند.
2. افرادی که در معرض مایعات بدن افراد مبتلا به عفونت آبله میمون هستند.
3. افرادی که در معرض مواد بالقوه عفونی مانند لباس یا ملافه بدون استفاده از تجهیزات مناسب محافظت فردی هستند.
افراد در تماس نزدیک با بیماران مبتلا باید تا 21 روز از آخرین تماس، به بروز علائم توجه کنند.
هیچ درمان ویژه ای برای آبله میمون وجود ندارد، اما داروهای ضد ویروسی و ایمونوگلوبولین های مورد اعتماد مورد استفاده علیه آبله در این بیماری موثر هستند. واکسن آبله حدود 85 درصد در پیشگیری از آبله میمون موثر است.
گفته میشود که روش انتقال این ویروس نسبت به ویروسی که دارای اجزای آئروسلسازی مانند سرخک یا کووید-19 است، بسیار آسانتر است.
راهبردهای پیشگیری از بیماری در پاسخ به کووید-19 نیز می تواند در برابر آبله میمون کمک کنند. از جمله فاصله گذاری اجتماعی، پوشاندن ماسک، افزایش تهویه و ماندن در خانه در صورت بیماری. بهداشت دست نیز بسیار مهم است زیرا این یک ویروس DNA است که برای زنده ماندن روی سطوح مناسب تر است.
واکسن آبله را می توان برای پیشگیری از تماس های نزدیک با افزایش خطر ابتلا به بیماری شدید پس از تماس در نظر گرفت، با این حال باید ارزیابی دقیق شود. اطلاعات مهمی در مورد استفاده از واکسنهای موجود در حال حاضر آبله برای گروههایی که در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید هستند، وجود ندارد. علاوه بر این، داروهای ضد ویروسی گزینه های درمانی بالقوه برای موارد شدید هستند.
موارد مبتلا باید تا زمانی که بثورات آنها به طور کامل بهبود یابد، جدا باقی بمانند و از تماس با افراد و حیوانات خانگی دچار که سیستم ایمنی سرکوبگر دارند، خودداری شود. پرهیز از فعالیت جنسی و تماس فیزیکی نزدیک نیز تا زمان بهبودی راش توصیه می شود. اکثر موارد می توانند با در اختیار داشتن مراقبت های لازم، در خانه باقی بمانند.
پرستاران و پزشکان باید هنگام غربالگری موارد مشکوک یا مراقبت از یک مورد مبتلا به ابله میمون از لوازم مناسب (دستکش، روپوش مقاوم در برابر آب، ماسک تنفسی FFP2) استفاده کنند. پرسنل آزمایشگاه نیز باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض بیماری انجام دهند.
مجموعه سلامتی ارماطب با دارا بودن تیمی از پرستاران با مهارت و با تجربه تمام تلاش خود را در راستای رفع نیاز های شما به بهترین شکل ممکن می کند. بنابراین در صورت نیاز به مشاوره و اطلاعات بیشتر درباره ابله میمون و ابتلا به ان، می توانید از طریق راه های درج شده در سایت با کارشناسان ما تماس بگیرید و از مشاوره رایگان بهره مند شوید.