گچ معمولا برای درمان اختلالات ارتوپدی استفاده می شود. بسیاری از افراد، در برهه ای از زندگی خود، برای درمان شکستگی استخوان خود یا بی حرکتی پس از جراحی، گچ می گذارند. در حالی که باز کردن گچ می تواند باعث ایجاد اضطراب شود، در واقع یک روش بسیار ایمن است. یک پرستار یا تکنسین ماهر گچ بری، اقدامات لازم را برای اطمینان از بازکردن گچ در منزل شما با خیال راحت و بدون عوارض انجام می دهد.
با ما همراه باشید تا با نحوه باز کردن گچ و مزایای برداشتن آن در منزل آشنا شوید.
گچ اغلب برای درمان شکستگی استخوان، بهبودی پس از جراحی یا سایر بیماری هایی که نیاز به بی حرکتی دارند، استفاده می شود. قالب ها از یکی از دو ماده ساخته می شوند:
هنگامی که زمان جدا شدن گچ فرا می رسد، از یک اره گچ بری برای باز کردن گچ استفاده می شود. با نحوه عملکرد اره گچ بری، ایمنی آن و کارهایی که می توانید انجام دهید تا این تجربه کمتر ترسناک باشد، آشنا شوید.
اره های گچ بری دارای تیغه ای تیز و دندانه دار هستند که به سرعت به جلو وعقب می لغزد. مانند اره دایره ای به دور خود نمی چرخد. در برابر سطح محکم گچ یا فایبرگلاس، اره گچ بری مواد را برش می دهد. با این حال، اره گچ بری روی پوست شما به سادگی با ارتعاش، پوست را به جلو وعقب حرکت می دهد، نه اینکه روی پوست برش ایجاد کند.
تحمل اره های گچ بری جدید حتی برای بیماران آسان تر شده است. مهمترین تفاوت، در سر وصدای ناشی از موتور اره است. اره های گچ بری قدیمی دارای موتورهای بسیار پر سر و صدا هستند که می تواند ترسناک باشد، به ویژه برای کودکان که باعث ترس آنها می شود. اره های جدید دارای موتورهای بسیار کم صدا هستند که اضطراب بسیار کمتری را برای بیماران ایجاد می کند.
اره های گچ بری بسیار ایمن هستند، اما فقط باید توسط پرسنلی که در زمینه استفاده صحیح و نحوه جلوگیری از ایجاد مشکلات، آموزش دیده اند استفاده شوند. استفاده نادرست از اره گچ بری که دارای تیغه های فرسوده است، می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. اره های گچ بری ایمن هستند، با این حال، عوارض احتمالی استفاده از آنها ممکن است رخ دهد. اگرچه در برخی موارد ممکن است یک آسیب پوستی کوچک ایجاد شود یا در اثر یک اره گچ بری سوختگی رخ دهد، اما با استفاده مناسب، این آسیب ها رایج نیستند و اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توان این خطر را به حداقل رساند.
با استفاده از اره گچ بری ممکن است چند مشکل ایجاد شود و مهم این است که دستگاه توسط فردی که دانش کافی در استفاده صحیح از تکنیک های گچ بری دارد، استفاده شود. درحالی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی باید تکنیک های مناسب اره گچ بری را بداند، بسیاری از تکنسین های گچ بری، دستیاران پزشک نیز در استفاده از این دستگاه واجد شرایط هستند.
بر اساس یک مطالعه، شایع ترین دلایلی که بیماران در استفاده از اره گچ بری دچار مشکل می شوند، تیغه های فرسوده، روکش ناکافی گچ، یا آموزش و تجربه نادرست است. میزان آسیب ناشی از اره گچ بری تقریبا 1% است. بنابراین، این خطر کم است، اما وجود دارد. رایج ترین مشکلات شامل موارد زیر است:
• سوختگی. سوختگی های پوستی شایع ترین مشکلی است که هنگام برداشتن گچ با اره گچ بری ایجاد می شود. به دلیل ارتعاش تیغه اره گچ بری، دمای بالا می تواند ناشی از اصطکاک تیغه در برابر مواد گچ بری باشد. اگر تیغه گرم شود و با پوست تماس پیدا کند، ممکن است سوختگی ایجاد شود. استفاده از فشار کمتر روی اره برای جلوگیری از گرم شدن تیغه و اجازه خنک شدن تیغه گرم می تواند از این مشکل جلوگیری کند. هنگام برش فایبرگلاس در مقایسه با گچ، درجه حرارت بالاتر است.
• برش ها. پارگی های پوستی کوچک شایع نیستند، اما می توانند رخ دهند. دندان های تیغه اره می تواند به اندازه کافی تیز باشد که پوست را خراش دهد. اگر از یک پد زیر مواد سخت گچ استفاده شده باشد، احتمال پارگی پوست کمتر است.
بسیاری از بیماران، به ویژه کودکان کوچکتر، از اره گچ بری می ترسند، اما می توان اقدامات لازم را برای کاهش آسیب رساندن انجام داد.
• برای بچه ها توضیح دهید که چه اتفاقی می افتد. اجازه ندهید که پرستار سریع وارد عمل شود و بدون نشان دادن تجهیزات و نحوه عملکرد به بیمار، اقدام به گچ بری کند. ترس از ناشناخته ها معمولا بسیار بدتر از ترس از اره است.
• به بیمار نشان دهید که اره باعث برش پوست نمی شود. پارگی های پوستی شایع ترین علت ترس هستند و نشان دادن این که اره نمی تواند پوست شما را برش دهد می تواند به شما کمک کند: پرستار می تواند تیغه اره گچ بری را روی دست خود فشار دهد تا نشان دهد که ایمن است.
• هدفون همراه داشته باشید. اره گچ بری می تواند پر سر و صدا باشد و اغلب سر و صدا بیشتر از احساس واقعی اره ناراحت کننده است. هدفون یا دستگاه حذف نویز می تواند کمک کننده باشد.
حتی با این مراحل، برخی از بیماران هنوز ناراحت و ترسیده هستند. وقت گذاشتن و رفع نگرانی های بیمار می تواند مفید باشد. متاسفانه، برخی از بچه ها برای درک آن بسیار کوچک هستند، و آنجاست که قول دادن بستنی تنها چیزی است که به آنها کمک می کند.
• بدانید که چگونه گچ را حذف کنید. اگر خودتان گچ می سازید، باید خودتان بتوانید گچ را بردارید، برداشتن گچ مستلزم دسترسی به قیچی های گچ بری یا برش برقی است. انجام این فرآیند توسط خود شما که اطلاعات کافی ندارید بسیار خطرناک است، بنابراین از یک فرد کمکی استفاده کنید.
• قیچی های گچی ایمن تر از برش های برقی هستند. قیچی های گچی در شرکت های تامین کننده وسایل پزشکی موجود هستند.
• هرگز از ابزار دیگری مانند چاقوی برقی حکاکی برای برداشتن گچ از بازوی انسان استفاده نکنید.
مرحله 1، تجهیزات موردنیاز را جمع آوری کنید.
• اره گچ بری
• ابزار پخش کننده گچ
• قیچی تروما یا پانسمان: قیچی با نوک تیز برای برش موادی که از آسیب رساندن به پوست جلوگیری می کنند.
• تجهیزات و مواد مورد نیاز برای جایگزینی گچ بری یا پانسمان
• یک دستیار مناسب (اغلب پرستار) برای کودکان کوچکتر
مرحله2، به بیمار آموزش دهید و رضایت آگاهانه را دریافت کنید.
• روش کار را توضیح دهید و رضایت آگاهانه را دریافت کنید (شفاهی یا مکتوب)
• دلایل حذف، عوارض و مزایای آن را مرور کنید، عوارض احتمالی و درمان بیشتر در پی حضور گچ را نشان دهید.
• نشان دادن نحوه نوسان اره با روشن و خاموش کردن آن و درخواست از بیمار تا تیغه را از نزدیک تماشا کند تا تیغه متوقف شود.
• توضیح دهید ممکن است صدا اره بلند باشد و ارتعاش ناشی از آن احساس عجیبی را ایجاد کند در هر صورت بیمار می تواند هر وقت که می خواهد از متخصص درخواست توقف کار را کند.
مرحله3، نقاط کلیدی را برای حذف در نظر بگیرید.
• نقاط کلیدی برای حذف در زیر گچ مبهم است. با این حال، شما باید از برجستگی های استخوانی مانند استالوئیدهای استخوان اولنار یا ملئلوس ها آگاه باشید.
• برای مثال، گچ های زیر زانو را می توان با برش برداشت، از دیستال زانو در امتداد کناره های داخلی و خارجی ساق پا.
• تا زمانی که اعتماد به نفس ندارید می توانید از علامت گذاری با جوهر استفاده کنید.
مرحله4، برش خود را انجام دهید.
• کنترل گچ و اندام مورد نظر را با دست غیر غالب حفظ کنید.
• اره را با محکم در دست غالب خود نگه دارید. شاید لازم باشد در حین عمل، دست خود را متوقف کرده و تغییر دهید.
• هنگام آماده شدن برای شروع، کنترل اندام را حفظ کنید. اگر بیمار خود را عقب می کشد، متوقف شده و به او اطمینان خاطر دهید.
• در حالی که اره روشن است، برای وارد کردن آن در نقطه شروع از فشار ثابت استفاده کنید، اره را وارد و سپس به طور کامل خارج کنید، 5 الی 10 میلی متر در ناحیه دیستال اندام حرکت کنید. اره را با عمق 5 میلی متری فقط وارد کنید. البته عمق ورودی اره به ضخامت گچ بستگی دارد.
• نفوذ نکردن به کل گچ در اولین قدم ایمن تر از برش های بیش از حد عمیق است.
مرحله5، گچ را باز کنید.
• دستگاه باز کننده فلزی را داخل برش قرار دهید و از دسته های فنری برای بازکردن شکاف استفاده کنید. ممکن است هنگام جدا شدن آخرین الیاف، صدای "ترک" ایجاد شود.
• با استفاده از قیچی، روکش و هر نوع استوکینت را برش دهید.
مرحله6، گچ را خارج کنید.
• گچ را با احتیاط از اندام بیرون بیاورید.
• مراقب هرگونه عمل جراحی که از طریق پوست انجام شده باشد.
• اندام خود را روی بالش بگذارید تا در حین تکمیل ارزیابی، عضله استراحت کند.
آنچه در این مقاله به آن پرداخته شد، خلاصه اجمالی از باز کردن گچ اندام ها در منزل و مراحل انجام آن بوده است. امروزه خدمات پزشکی زیادی از مطب و بیمارستان ها به منازل منتقل شده است که یکی از رایج ترین این خدمات، باز کردن گچ اندام ها است. این عمل باعث کاهش بسیاری از هزینه های مربوط به رفت وآمد به بیمارستان ها و همچنین کاهش مشکلات مربوط به حمل ونقل این بیماران است. بنابراین بکارگیری یه تکنسین مجرب برای انجام عمل باز کردن گچ در منزل، کاری بسیار هوشمندانه است.
مجموعه ارماطب، ارائهدهنده خدمات سلامت از سوی برترین کارشناسان و مجربترین کادردرمان است و با در اختیارداشتن پرستاران توانمند که زیر نظر بهترین پزشکان اصول لازم و حرفه ای پرستاری را فراگرفته اند، میتواند در پیدا کردن و معرفی پرستاران و تکنسین های ماهر در زمینه ارتوپدی و گچ گیری یا برداشتن آن به شما عزیزان و سایر خدمات پزشکی از جمله بخیه زدن و کشیدن در منزل کمک کند.
بنابراین در صورت نیاز، و همچنین برای آگاهی از هزینه های مربوط به بکارگیری تکنسین های آگاه برای انجام عمل گچ گیری در منزل و برداشتن آن و هم چنین حق بیمه ای که میتواند برای شما مفید باشد، از طریق راه های ارتباطی مندرج در سایت با کارشناسان ما در ارماطب در ارتباط باشید.
مقالات مرتبط: