در حالی که اکثر افراد نسبت به سر و صدای جویدن و هورت کشیدن بی تفاوت هستند، اما کسانی که دچار میسوفونی (صدابیزاری) هستند به شدت تحریک میشوند. تا حدی که منزجر، مضطرب، عصبانی و حتی خشن میشوند.
افراد مبتلا به میسوفونی پیوندهای قویتری بین بخش پردازش کننده صدا در مغز و بخشی از قشر که حرکات عضلات دهان را کنترل میکند دارند.
اسکنها نشان داد که وقتی برای افراد مبتلا به میسوفونیا ”صدای جویدن“ پخش میشد، منطقهای از مغز که مربوط به حرکات دهان و گلو است، نسبت به گروه کنترل داوطلب (که این بیماری را ندارند) بیش از حد فعال شده است.
دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه نیوکاسل میگویند: « در میسوفونی صدای جویدن، منطقه موتور را فعال میکند حتی اگر فرد فقط به صدا گوش دهد. این باعث میشود آنها احساس کنند صداها به آنها نفوذ میکنند».
سیستم عصبی آینهای
صداهای محرک ، آنچه را که سیستم عصبی آینهای مغز نامیده میشود فعال میکنند. نورونهای آینهای هنگام انجام عملی توسط فرد و یا مشاهده دیگران در حال انجام آن حرکت خاص، برانگیخته میشوند.
فعال شدن سیستم نورون آینهای با صدای جویدن، باعث نمیشود که افراد مبتلا به میسوفونی به طور غیر ارادی شروع به جویدن یا بلعیدن کنند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری صدایی را که آنها را تحریک میکند تقلید میکنند زیرا این کار با کنترل احساسات آنها، باعث آرامششان میشود.