سلنیوم یک ماده معدنی فلزی نادر است که به مقدار اندک در بسیاری از مواد غذایی یافت میشود و نقشی مهم در بسیاری از کارکردهای بدن دارد.
مقدار سلنیوم در بدن شما چندان زیاد نیست، اما کار مهمی را انجام میدهد: این ماده معدنی یک جزء کلیدی در ساختمان آنزیمهای قوی آنتیاکسیدان است که از سلولهای شما در برابر اثرات آسیبرسان «رادیکالهای آزاد» محافظت میکند.
این ماده معدنی برای کارکرد درست قلب، کبد و عضلات شما ضروری است و همچنین ممکن است خطر دچار شدن به برخی انواع سرطان را کاهش دهد. بررسیها نشان دادهاند که افرادی که مقدار نسبتا بالایی از سلنیوم در خونشان دارند، با احتمال کمتری ممکن است به علت سرطانها از جمله سرطان ریه، سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات بمیرند- اما هنوز ثابت نشده است که این اثرات سودمند مربوط به خود سلنیوم است یا بالا بودن میزان سلنیوم در افراد فقط نشانهای از رژیم کلی سالم غذایی در افراد است که این اثرات سودمند را ایجاد میکند.
میزان مورد نیاز روزانه دریافت سلنیوم برای مردان و زنان دست کم ۵۵ میکروگرم در روز است (هر میکروگرم یک میلیونیوم گرم است، بنابراین میزان مورد نیاز روزانه به سلنیوم بسیار اندک است). زنان باردار به مقدار بیشتر سلنیوم دست کم ۶۰ میکروگرم سلنیوم نیاز دارند و این میزان برای زنان شیرده به ۷۰ میکروگرم میرسد.
رژیم غذایی معمول حاوی مقدار زیادی سلنیوم است. یک سینه مرغ کوچک حدود ۲۰ میکروگرم سلنیوم دارد. یک تخم مرغ حاوی ۱۴ میکروگرم سلنیوم است و یک برش نان گندم کامل ۱۰ میکروگرم سلنیوم دارد. آجیل برزیلی منبعی غنی برای سلنیوم است و یک عدد آن ممکن است تا ۱۰۰ میکروگرم سلنیوم داشته باشد.
برخی از مکملهای مولتیویتامین حاوی سلنیوم هستند. اما اگر رژیم غذایی طبیعی داشته باشید، نیازی به مصرف مکمل حاوی سلنیوم ندارید.
از طرف دیگر، مصرف مقادیر زیادی مکملهای حاوی سلنیوم ممکن است زیانبار باشد. بزرگسالانی که بیش از ۴۰۰ میکروگرم سلنیوم یا کودکان در سن مدرسه که بیش از ۱۵۰ میکروگرم سلنیوم در روز مصرف میکنند، ممکن است دچار دانههای پوستی، شکنندگی ناخنها، ریزش موها، تهوع و اسهال شوند. مصرف بیش از حد سلنیوم در درازمدت ممکن است به مشکلات کبدی و تنفسی و حتی مرگ بینجامد.