عوارض جراحی ماموپلاستی

تصمیم گیری برای انجام هر گونه جراحی زیبایی، کاملا شخصی است و نقش درمانی خاصی ندارد؛ به همین دلیل مراجعه کنندگان، با در نظر گرفتن مزایا و معایب از این قبیل جراحی ها، می توانند تصمیم نهایی خود را بگیرند. داشتن اطلاعات کامل درباره عوارض جانبی هر عمل و چگونگی برخورد با آن، میزان خطر هر عارضه و ریسک جراحی های زیبایی، برای همه افرادی که قصد جراحی زیبایی دارند الزامی است. برخی از این عوارض جبران ناپذیرند و می توانند سلامت فرد را به مخاطره بیندازند. به همین منظور، پزشک شما و یا کارکنان بخش مربوطه، اطلاعات لازم را در اختیار شما خواهند گذاشت و از شما می خواهند در صورت متوجه شدن تمامی خطرات و با آگاهی بر تمام موارد ذکر شده، فرم رضایت نامه را امضا کنید. در این مقاله قصد داریم شما را با عوارض ماموپلاستی آشنا کنیم.

جراحی کوچک کردن سینه که به نام ماموپلاستی (Reduction mammaplasty) نیز شناخته می شود؛  یکی از جراحی های زیبایی رایج در دنیای مدرن است. در طی جراحی ماموپلاستی، چربی، بافت سینه و پوست از سینه جدا می شود و ظاهر را بهبود می بخشد. اگر سینه های بزرگی دارید یا برای فعالیت های بدنی با مشکلاتی مواجه هستید و قصد انجام جراحی کوچک کردن سینه را دارید؛ باید در ابتدا با یک پزشک متخصص زیبایی مشورت کنید و با کمک پزشک، در این باره تصمیم بگیرید. در این مطلب، تمامی عوارض جانبی ماموپلاستی را بررسی می کنیم و به تفصیل درباره هر یک توضیح خواهیم داد. در انتهای این مطلب، شما با تمامی عوارض آشنا خواهید بود و بر اساس به روز ترین علم موجود در دنیا، راه و روش برخورد با هر عارضه را فرا می گیرید. با ما همراه باشید.

خطرات احتمالی ماموپلاستی

خطرات احتمالی ماموپلاستی سینه عبارتند از:

• هر گونه آلرژی به نوار چسب، مواد به کار رفته در نخ بخیه، دارو ها
• خطرات بیهوشی
• خون ریزی
• لخته شدن خون

هماتوم نوعی لخته خون است که در زیر پوست ایجاد می شود. هماتوم که بسیار جدی تر از لخته شدن خون در رگ ها است، اساساً به عنوان یک کبودی بد شکل به چشم می خورد. هماتوم ها زمانی که رشدشان متوقف نشود، باعث نگرانی می شود. زمانی که یک رگ خونی پس از جراحی شروع به خونریزی می کند، باید مراقب باشید زیرا می تواند باعث شود سینه آسیب دیده سفت، برآمده و دردناک شود. اگر هماتوم گسترش پیدا کند و خود به خود برطرف نشود، ممکن است نیاز به بازگشت به اتاق عمل برای تخلیه خون و توقف هرگونه خونریزی باشد.

• عدم تقارن سینه ها 

در نظر داشته باشید که پس از بهبودی کامل منطقی است که انتظار کمی تفاوت بین سینه ها را داشته باشید. همانطور که بسیاری از سینه‌ها قبل از جراحی کاملاً متقارن نیستند، احتمال اینکه پس از جراحی نیز دو سینه کاملا متقارن نباشند وجود دارد. به خاطر داشته باشید که با ته نشین شدن بافت پس از جراحی، ماه ها طول می کشد تا شکل و اندازه نهایی ایجاد شود.

• بی نظمی شکل سینه
• تغییر موقتی یا دائمی حس سینه و نوک سینه

بیش از اینکه تغییرات در حساسیت نوک سینه و آرئول، وابسته به حجم سینه برداشته شده باشد، به نوع روش جراحی بستگی دارد. برخی از تکنیک ها خطر آسیب رساندن به اعصاب تامین کننده نوک پستان و هاله را دارند. حدود 10 درصد از بیماران تا حدی از دست دادن حس را تجربه می‌کنند. از دست دادن حس ممکن است بیشتر باشد اگر:

• حجم بالایی از بافت پستان برداشته شود.
• قسمت بزرگتری از نوک پستان برداشته شود.
• شما سابقه سیگار کشیدن یا مصرف نیکوتین را دارید.
• شما یک بیماری زمینه ای دارید که بر گردش خون، سیستم عصبی یا توانایی شما برای بهبودی تأثیر می گذارد.
• آسیب به ساختارهای عمیق سینه مانند عروق و اعصاب
• ترومبوز ورید عمقی، عوارض قلبی و ریوی

ترومبوز ورید عمقی تشکیل لخته خون در یکی از وریدهای عمیق بدن است. لخته‌های DVT معمولاً در سیاهرگ‌های عمقی پا، به‌ویژه در عضلات ساق پا ایجاد می‌شوند. وریدهای بازو، چشم یا مغز نیز به ندرت ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

• سفتی بیش از حد سینه
• نکروز چربی

نکروز نوک پستان که به عنوان نکروز کمپلکس نوک پستان-آرئولار نیز شناخته می شود، یک عارضه بسیار نادر در این جراحی است. این عارضه به زبان ساده، مرگ یک نوک پستان است. به طور معمول، نکروز چربی زمانی اتفاق می‌افتد که پس از جابجایی یا تغییر شکل سینه در طی جراحی، خون با موفقیت به نوک پستان جریان پیدا نکند. منطقی است که اگر بدون اینکه خون غنی از مواد مغذی به بافت حساس پمپ شود، این بافت نمی تواند به درستی بهبود یابد و متعاقباً می میرد. نشانه اصلی نکروز نوک پستان، تغییر رنگ غیر منتظره آن است. اگر نوک پستان شما رنگ پریده تر از حد انتظار است، ممکن است جریان خون کافی در نوک پستان وجود نداشته باشد. اگر نوک پستان شما بنفش یا تیره‌تر از حد انتظار است، ممکن است جریان خون کافی از نوک پستان به سمت خارج از بافت وجود نداشته باشد.

• تجمع مایع
• عفونت

شان ساتی، MD، جراح پلاستیک مستقر در بورلی هیلز، کالیفرنیا، توضیح می دهد که بین حساسیت معمولی و حساسیت که نشانه عفونت است، تفاوت وجود دارد. وی گفت: خوشبختانه عفونت بعد از جراحی کوچک کردن سینه بسیار نادر است و کمتر از 1 درصد موارد رخ می دهد اما زمانی که حساسیت با قرمزی، ترشح، تب، استفراغ یا لرز همراه باشد؛ ممکن است عفونت داشته باشید و باید ناحیه مورد نظر توسط پزشک به خوبی بررسی شود.

• درد و تورم

در 2 تا 3 روز اول پس از جراحی، احتمالاً درد خفیف تا متوسطی را تجربه خواهید کرد، اگرچه می توان این درد را از طریق داروهای تجویزی کنترل کرد. بسیاری از افراد ممکن است تهوع ناشی از بیهوشی مورد استفاده در طول عمل را تجربه کنند، اگرچه این حالت معمولاً به سرعت و بدون مداخله فروکش می کند. 1 هفته پس از جراحی، میزان درد به میزان قابل توجهی کمتر خواهد بود، اگرچه کبودی و تورم متوسط سینه ها ممکن است ادامه یابد. در این مرحله، بسیاری از افراد قادر به بازگشت به سر کار و انجام فعالیت های روزانه سبک مانند پیاده روی هستند. 2 هفته پس از جراحی، اکثر بیماران احساس طبیعی تری دارند و می توانند تمام فعالیت های روزانه را انجام دهند، اگرچه باید از بلند کردن اجسام سنگین و خم شدن خودداری شود. در 2 هفته، اکثر برش ها نیز احتمالاً بهبود می یابند.

• بهبود ضعیف زخم

به طور معمول، افراد برای چند هفته در حالی که زخم‌ها بهبود می‌یابند، تورم و حساسیت را تجربه می‌کنند. و چند ماه طول می کشد تا تورم کاهش یابد و سینه ها به اندازه جدید خود فرم بگیرند. تأخیر در بهبود زخم معمولاً با مراقبت های استاندارد زخم و تغییر پانسمان قابل درمان است. با این حال، برای برخی از افراد، بهبودی زخم ها زمان زیادی طول می کشد.

• ناتوانی در شیر دهی

کوچک کردن سینه جراحی غیر معمولی نیست و سالیانه چیزی حدود پانصد هزار خانم در سراسر دنیا، اقدام به ماموپلاستی می کنند. اطلاعات اشتباه زیادی درباره شیردهی و ارتباط آن با ماموپلاستی در سایت های مختلف وجود دارد اما برای رسیدن به واقعیت ماجرا، به خواندن مطلب ادامه دهید. بهتر است قبل از جراحی از پزشک خود بپرسید که آیا نوک سینه به طور کامل برداشته می شود یا تنها کمی جابجا می شود؟ به طور کلی، هر چه تعداد مجاری بیشتری به نوک پستان متصل بماند، احتمال بیشتری وجود دارد که فرآیند شیردهی بدون مشکل صورت بگیرد. تغذیه با شیر مادر بر روی یک حلقه بازخورد بین اعصاب، هورمون ها و مجاری کار می کند. هر گونه آسیب به این حلقه می تواند بر میزان تولید و تحویل شیر به نوزاد تأثیر بگذارد. به طور کلی، مشکلات شیردهی پس از جراحی کوچک کردن سینه، به علت بریده شدن مجاری شیر و اعصاب رخ می دهد.

مادرانی که قبلا تحت این جراحی قرار گرفته اند و به تازگی فرزندشان را به دنیا آورده اند، هیچ ممنوعیتی برای شیردهی به نوزاد ندارند و استفاده از شیر خشک الزامی نیست. همه زنان پس از زایمان می توانند حداقل قطرات آغوز (شیر اول) تولید کنند. حتی اگر مادرانی که شیر کمی دارند بتوانند به فرزندشان شیر بدهند، در هر بار شیردهی می توانند مقادیر کمی آنتی بادی به او انتقال دهند.
با همه این توضیحات، همه خانم ها پس از جراحی دچار مشکلات شیردهی نمی شوند و حتی برخی از آنان کوچک ترین تغییر یا اختلالی در این روند احساس نمی کنند. تشخیص این اختلال ها تا قبل از تولد نوزاد، ممکن نیست و به همین دلیل کادر درمان باید در جریان جراحی ماموپلاستی باشند تا بتوانند در صورت کاهش شیر مادر، از علت آن آگاهی داشته باشند. طبق گفته La Leche League، به نظر می رسد مادرانی که جراحی ماموپلاستی را حداقل پنج سال قبل از تولد نوزاد انجام داده اند، توانایی بالاتری در شیردهی دارند.

عرضه شیر مادر عمدتاً تحت تأثیر جراحی بریدن مجاری شیر و اعصاب سینه قرار می گیرد. جراحی کوچک کردن سینه بیشترین تاثیر بالقوه را بر روی تأمین شیر دارد. جراحی های بزرگ کردن سینه (افزایش اندازه سینه)، لیفت، نوک سینه و جراحی های تشخیصی نیز می توانند باعث شوند که خانم ها شیر کمتری تولید کنند. اگر نوک پستان و آرئول در طول جراحی به سینه چسبیده باشند، شیردهی کمتر تحت تأثیر قرار می گیرد. محل و طول و عمق برش جراحی می تواند عاملی در میزان تولید شیر باشد.

راه افزایش تولید شیر مادر در خانم هایی که جراحی ماموپلاستی انجام داده اند و قصد دارند شیر بیشتری تولید کنند، این است که در دو هفته اول تا حد امکان شیر از سینه خارج شود. هیچ پمپی به اندازه یک نوزاد قوی موثر نیست و اگر شیر بیشتری خارج شود سینه ها تولید شیر بیشتری خواهند داشت. در دو تا سه هفته اول، بدن تعیین می کند که چه مقدار شیر مادر مورد نیاز است. موثرترین راه برای خارج کردن شیر، به غیر از شیردهی، در سه روز اول این است که مادر به صورت دستی، اقدام به خروج شیر کند. گرچه تخلیه سینه یک عامل مهم در افزایش شیر است اما روش های دیگری نیز برای این کار وجود دارد؛ این روش ها عبارتند از: فشرده ‌سازی سینه، تکنیک‌ های آرام‌سازی، و استفاده از داروهای گیاهی و تجویزی که تولید شیر را افزایش می‌دهند.

در صورت نیاز می توانید به کودک خود شیر دوشیده یا شیر خشک بدهید. برخی سیستم های پرستاری، از روش تغذیه لوله ای برای کمک به تکمیل شیر از پستان استفاده می کنند. این سیستم از ظرفی تشکیل شده است که دارای مایع مکمل است. یک لوله از ظرف به سمت نوک سینه کشیده می شود و به نوزاد اجازه می دهد تا نوک پستان و لوله را همزمان بمکد.
تغذیه با شیر مادر مزایای زیادی دارد. شیردهی موفق همیشه به معنای تولید شیر کامل نیست. برخی از مادران این امکان را دارند که شیر مادر تنها غذای کودک باشد. با این حال، برخی دیگر ممکن است نیاز داشته باشند که کل تغذیه کودک را از مکمل ها تامین کنند. نکته مهمی که هر مادری باید به آن توجه داشته باشد این است که تماس پوست با پوست برای همه نوزادان اهمیت زیادی دارد. در صورتی که شیر کمی داشتید یا به هر دلیلی امکان شیردهی نداشتید، از تماس پوست با پوست غافل نشوید و فرزندتان را در آغوش بگیرید.

• تغییر رنگ پوست، تغییرات دائمی رنگدانه، تورم و کبودی
• ماندن جای زخم

در هر روشی از جراحی که برش وجود داشته باشد باید انتظار درجاتی از جای زخم را داشته باشید. محل اسکار و دید کلی بستگی به نوع عمل جراحی کوچک کردن سینه شما، ترکیب شیمیایی بدن شما و میزان مراقبت شما از ناحیه دارد. در انسان، پوست آسیب دیده نمی تواند بازسازی شود یا دوباره رشد کند. در عوض، بافت آسیب دیده با بافت اسکار جایگزین می شود. اسکاربافت فیبری است که پس از بهبود زخم قابل مشاهده است. تشکیل اسکارها بخشی طبیعی از روند بهبودی است. آنها زمانی رخ می دهند که زخم پوستی عمیق تر از لایه خارجی پوست (اپیدرم) باشد و به لایه عمیق تر پوست (درم) گسترش یابد. اسکارها به این دلیل ایجاد می شوند که کلاژن بافت یا رنگ یکسانی ندارد و خواص مشابه پوستی که جایگزین آن می شود را ندارد. اسکارها معمولاً در اطراف آرئول و زیر سینه قرار دارند و نتایج اجتناب ناپذیر جراحی هستند. با این حال، با گذشت زمان به مرور کمتر به چشم می آیند و بهبود پیدا می کنند.

تمیز نگه داشتن برش ها پس از جراحی کوچک کردن سینه برای بهبودی و به دست آوردن یک نتیجه دلخواه مهم است. پزشک به شما توصیه می کند که به آرامی جای برش های خود را با صابون ملایم تمیز کنید و ناحیه را خشک نگه دارید. هیچ گونه لوسیون یا کرم نباید استفاده شود زیرا می تواند باعث التهاب شود. برای کمک به کاهش خطر عفونت، پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک مورد نیاز را تجویز کند. اینکه چه انتظار از جای برش های جراحی داشته باشید تا حدی قابل حدس است؛ اگر معمولاً کمترین جای زخم را دارید، احتمالاً پس از جراحی کوچک کردن سینه نیز همین را تجربه خواهید کرد. با این حال، اگر معمولاً اسکار کلوئید دارید، احتمالاً در محل برش اسکارهای کلوئیدی خواهید داشت. جراحان معمولاً موارد زیر را برای جلوگیری از تشکیل اسکار توصیه می کنند:

1. از آفتاب دوری کنید.
2. از داروهای ضد اسکار استفاده کنید.
3. به طور منظم جای زخم را ماساژ دهید.
4. از باند سیلیکونی استفاده کنید.
5. به طور منظم زخم را ترمیم کنید.

بهتر است بدانید که اسکارها را می توان با درمان اسکار سیلیکونی، لیزر درمانی یا میکروسوزن با پلاسمای غنی از پلاکت درمان کرد.

•    از دست دادن جرئی از سینه یا نوک پستان
• ضعف و خستگی

حتی اگر جراحی از نظر پزشکی ضروری تشخیص داده شود، این روش باز هم نوعی تروما و آسیب به بدن محسوب می شود. در واقع، حتی پس از جراحی های بدون عارضه، رایج است که افراد دچار خستگی پس از عمل شوند. درواقع خستگی بعد از عمل به دلیل ترکیبی از موارد زیر ایجاد می شود:

• ناتوانی در افزایش ضربان قلب از طریق ورزش
• تغییرات تغذیه ای
• عدم تعادل هورمونی
• انرژی ای که بدن برای بهبودی مصرف می کند.

 
این خستگی تا یک ماه بعد از عمل رفته رفته برطرف خواهد شد اما شما می توانید با موارد زیر سرعت بهبودی را افزایش دهید:

• افزایش مصرف آب
•   مصرف غذاهای مغذی
• محدود کردن یا اجتناب از کافئین
• اجتناب از نوشیدنی های الکلی

آیا ماموپلاستی خطرناک است؟

با نتایج موفقیت‌آمیز این جراحی برای ده‌ها هزار نفر در هر سال، به طور کلی ماموپلاستی برای اکثر بیماران ایمن در نظر گرفته می‌شود. در طول فرآیند مشاوره، جراح پلاستیک شما تعیین می کند که آیا شما کاندید مناسبی برای جراحی هستید یا خیر، نتایج احتمالی را مورد بحث قرار می دهد و هم‌چنین خطرات یا عوارض احتمالی را که ممکن است ایجاد شود توضیح می دهد. توصیه می شود بیماران قبل از جلسه مشاوره، تمامی سوالات خود را یادداشت کنند تا جراح به آن ها پاسخ دهد و گفتگوی خوبی داشته باشند.
این جراحی نیز مانند هر عمل جراحی دیگری، عوارض و خطرات احتمالی خود را دارد. در صورتی که شما از این بابت استرس دارید باید ببینید جراح شما چه میزان توانایی و مهارت لازم برای پیشگیری از خطرات احتمالی را دارد. در صورتی که جراح نمی تواند تضمین خوبی برای برخی ریسک های مهم و تهدید کننده به شما بدهد بهتر است به دنبال جراح ماهرتری باشید که راه و چاه برخورد با مشکلات را به خوبی می داند.

آیا کوچک کردن سینه دائمی است؟

پوست، چربی و بافت های برداشته شده در طی عمل کوچک کردن سینه به طور دائم برداشته می شوند و نمی توانند دوباره رشد کنند، بنابراین بله، کوچک کردن سینه دائمی است. با این حال، افزایش وزن می تواند باعث رسوب چربی جدید در سینه ها شود و ممکن است باعث افزایش قابل توجهی در اندازه سینه ها شود. علاوه بر این، بارداری و شیردهی نیز می توانند موجب افزایش حجم سینه ها شوند. در نظر داشته باشید که با افزایش سن و رسیدن به دوران پیری، سینه ها افتادگی پیدا می کنند که در این شرایط نیز می توان با عمل جراحی دیگری اندازه و فرم سینه ها را اصلاح کرد و افتادگی سینه را از بین برد.

آیا ماموپلاستی با غربالگری های سینه تداخل دارد؟

جراحی کوچک کردن سینه با ماموگرافی، سونوگرافی، MRI یا معاینات فیزیکی که به طور معمول برای غربالگری سرطان سینه انجام می شود، تداخلی نخواهد داشت. برخی از پزشکان ممکن است انجام یک ماموگرافی را حدود شش ماه پس از کوچک کردن سینه توصیه کنند تا بتوانند وجود بافت اسکار یا غیرعادی در سینه را شناسایی کنند.

آیا جای بخیه ماموپلاستی باقی می ماند؟

در این قسمت می خواهیم هر آنچه که باید درباره اسکار جراحی بدانید را در اختیار شما بگذاریم. کوچک کردن سینه، مانند بزرگ کردن سینه نیز شامل ایجاد برش هایی در پوست می شود. جای زخم در هر جراحی از جمله کوچک کردن سینه اجتناب ناپذیر است اما این بدان معنا نیست که شما لزوماً با جای زخم قابل توجهی دست و پنجه نرم خواهید کرد. از آنجایی که روش جراحی ارتباط مستقیمی با برجای ماندن اسکارها دارد شما می توانید با مقایسه انواع روش ها و پرسش درباره تکنیک هایی که جراح تان به کار می برد، از میزان عوارض پس از عمل آگاه شوید. هر چه برش کوتاه تر باشد قاعدتا جای اسکار باقی مانده نیز کمتر خواهد بود؛ این روش برای افرادی استفاده می شود که دچار افتادگی می شوند و خواهان کاهش حداقل تا متوسط سایز سینه هستند.

جای زخم ناشی از برش جراحی مانند یک خط نازک و برجسته در بالای پوست شما به نظر می رسد. به این بافت اسکار می گویند. در ابتدا، این ناحیه به رنگ قرمز یا صورتی است. همانطور که جای زخم بهبود می یابد، این خط نیز تیره و صاف می شود. ممکن است چند ماه تا یک سال طول بکشد تا اسکارهای شما محو شوند. در نظر داشته باشید که اگر پوست تیره‌تری دارید، ممکن است در معرض خطر هیپرپیگمانتاسیون یا زخم‌های برجسته‌تر ضخیم‌تری مانند اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئید باشید. جای زخم با سیگار کشیدن، برنزه کردن پوست، شستشوی بیش از حد و خاراندن ناحیه بدتر می شود. برای اینکه بدانید چگونه از جای زخم خود مراقبت کنید و آن را بهبود ببخشید از خواندن ادامه مطلب دست برندارید.

• ماساژ اسکار

ماساژ اسکار تکنیکی است که شامل حرکات ملایم با نوک انگشتان است. به آرامی جای زخم خود را به صورت عمودی و سپس افقی ماساژ دهید؛ همچنین باید جای زخم را به صورت دایره ای ماساژ دهید. تصور می‌شود این تکنیک به افزایش کلاژن و انعطاف‌پذیری کمک می‌کند و در عین حال ناراحتی را نیز کاهش می‌دهد. مرکز سرطان Moffitt توصیه می کند که ماساژ اسکار را حدود دو هفته پس از جراحی شروع کنید. ماساژ روزانه 10 دقیقه ایده آل در نظر گرفته می شود و می توانید این روند را تا سه بار در روز تکرار کنید.

• ورقه های سیلیکونی یا ژل های اسکار
   

ورقه های سیلیکونی و ژل های اسکار راه حل های OTC و بدون نسخه برای اسکار هستند. ورقه های سیلیکونی به شکل بانداژهایی هستند که سیلیکون در آن ها وجود دارد. مفهوم ایده این است که به کمک این ورقه ها ناحیه اسکار را هیدراته کنید تا به انعطاف پذیری پوست کمک کند. استفاده از ورقه های سیلیکونی در مدت کوتاهی پس از جراحی ممکن است مفید باشد زیرا این ورقه ها می توانند درد، خارش و سایر ناراحتی ها را کاهش دهند. ژل های اسکار، مانند مدرما، می توانند برای زخم های تازه یا قدیمی استفاده شود تا به کاهش ظاهر آن ها کمک کند. با گذشت زمان، اسکارها ممکن است رنگ خود را از دست داده و حتی اندازه آن ها کوچک تر شود. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که به محض بهبودی برش از ژل اسکار استفاده کنید. برای اثربخشی ژل های اسکار باید هر روز از آن ها استفاده کنید تا به نتایج دلخواه برسید. این روند می تواند تا چند ماه طول بکشد در نتیجه صبور باشید.

• پانسمان های احاطه کننده
  
  

پانسمان های احاطه کننده، باندهای مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده هستند که بلافاصله پس از بسته شدن برش ها پس از جراحی اعمال می شوند. این پانسمان ها برای کمک به جمع کردن لبه های پوست شما برای تسریع روند بهبود طراحی شده اند و نیز حاوی سیلیکون هستند و ممکن است تا یک سال به صورت روزانه پوشیده شوند. مطالعه‌ای در سال 2015 در مورد اثرات پانسمان Embrace بر روی 36 نفر که اخیراً ابدومینوپلاستی انجام داده‌اند، انجام شد. پس از 12 ماه، محققان به کاهش قابل توجه اسکار اشاره کردند. با این حال، مطالعات مشابهی در مورد Embrace برای کاهش سینه وجود ندارد.

• لیزرهای تجزیه ای

مدت‌ها پس از بهبودی اسکارها، اگر متوجه شدید که بیش از حد تیره یا ضخیم هستند، این نوع از لیزر می تواند  یک گزینه خوب محسوب می شود. این درمان شامل لیزرهای میکروسکوپی است که می تواند مناطق وسیعی از پوست را به طور همزمان درمان کند. این لیزر ها همچنین لایه های بالایی (اپیدرم) و میانی (درم) پوست را هدف قرار می دهند و به برداشته شدن اسکار های عمیق کمک می کنند. پس از درمان، اسکار درمان شده به طور موقت قبل از بهبودی رنگ برنزه به خود می گیرد. برای درمان اسکار ممکن است نیاز به درمان های متعددی داشته باشید. طبق گفته DermNet New Zealand، چهار تا پنج درمان ممکن است برای دستیابی به اثرات مطلوب لازم باشد. لیزر فرکشنال ممکن است پس از بهبود اسکارهای کوچک کردن سینه استفاده شود. این روش از عوارض احتمالی مانند هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب جلوگیری می کند.

•   ضد آفتاب

استفاده روزانه از کرم ضد آفتاب مهم است، حتی اگر اسکار سینه شما مستقیماً در معرض نور خورشید نباشد. اشعه ماوراء بنفش می تواند بافت اسکار تازه ایجاد شده پس از جراحی را تیره کند. این کار باعث می‌شود جای زخم‌ها تیره‌تر از بقیه قسمت‌های پوست شما باشد و در نتیجه آن‌ها را بیشتر در معرض دید قرار دهند. آکادمی پوست آمریکا یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با حداقل SPF 30 را توصیه می کند. برای این مزایا از کرم ضد آفتاب Ultra Sheer Dry Touch Neutrogena یا ضد آفتاب Vanicream استفاده کنید.

آیا می توانید جای زخم را بردارید؟

تنها راه برای از بین بردن جای زخم از طریق روش های جراحی خاص است. این نوع جراحی توسط جراح زیبایی یا متخصص پوست انجام می شود. روش‌های برداشتن اسکار معمولاً یک اسکار جدید به جای اسکار قبلی باقی می‌گذارند. با این حال، این احتمال وجود دارد که اسکارهای جدید کوچکتر، ظریف تر باشند و امیدواریم که کمتر جلب توجه کنند.
یکی از روش های از بین بردن جای زخم، پیوند پانچ نام دارد. این روش در درجه اول برای اسکارهای بسیار عمیقی که اندازه آن ها کوچکتر است، اما ممکن است زیاد باشد و ناحیه بزرگی را پوشش دهد، استفاده می شود. پیوند پانچ به این صورت عمل می کند که پوست ناحیه دیگری از بدن (مانند گوش ها) را به جای زخم برداشته می شود. نتیجه این روش ایجاد یک اسکار صاف تر و کم عمق تر است. پیوند پانچ تا یک هفته طول می کشد تا بهبود یابد. روش های دیگر از بین بردن جای زخم شامل موارد زیر است:

• لایه برداری شیمیایی
• لیزر درمانی
• گسترش بافت
• داروهای سفید کننده موضعی

نتیجه‌گیری:

ماموپلاستی یکی از جراحی‌های سینه است که مانند جراحی‌های دیگر عوارضی دارد. در این مقاله با عوارض، خطرات احتمالی ماموپلاستی آشنا شدید. اگر بعد از انجام ماموپلاستی دچار این عوارض شدید یا به دنبال راهی برای برداشتن جای زخم یا اسکار هستید حتما با پزشک جراح خود در میان بگذارید.