زخم های واریسی که زخم وریدی نیز نامیده می شود معمولا روی پا دیده شده و به دلیل گردش خون ضعیف به کندی بهبود می یابد. هرگاه بیماری واریس در مرحله پیشرفته ای قرار داشته باشد زخم های واریسی ایجاد می شوند.
برای اینکه فرد دوباره سلامتی خود را بدست بیاورد بهتر است ابتدا زخم های واریسی درمان شوند و سپس بیمار به دنبال درمان واریس باشد تا از به وجود آمدن زخم های بعدی نیز جلوگیری گردد.
آسیب به دریچه های داخل وریدهای پا که فشار خون را کنترل می کنند باعث ایجاد رگ های واریسی شده که با پیشرفت این بیماری به دلیل عدم اکسیژن رسانی به بافت مورد نظر و ایجاد فشار مضاعف بر روی رگ های کوچک، آن ها را شکننده کرده و به محض کشش و ضربه پوست به راحتی آسیب دیده و زخم های واریسی پدیدار می گردند.
زخم واریسی در پا که نوعی از زخم های عروقی می باشد شایع ترین نوع زخم ساق پا است که بیش از 90 درصد موارد را تشکیل می دهد.
سن و ژنتیک رایج ترین عوامل خطر هستند، اما چند مورد دیگر نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.
سن: رگ ها با افزایش سن خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و ضعیف می شوند و تجمع خون و تورم در ان ها دیده می شود. بیش از 40 درصد از زنان بالای 50 سال و 75 درصد از زنان بالای 70 سال به واریس مبتلا هستند.
جنسیت: زنان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، اعتقاد بر این است که ایجاد واریس با بارداری با وزن اضافی، فشار بیشتر شکمی و افزایش جریان خون مرتبط است. نوسانات هورمونی نیز باعث گشاد شدن رگ های خونی می شود. به نظر می رسد درمان جایگزینی هورمون و قرص های ضد بارداری شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
چاقی: وزن بیشتر فشار بیشتری بر رگ های پای شما وارد می کند. زنان با اضافه وزن متوسط نسبت به همتایان لاغر خود بیشتر در معرض ابتلا به واریس هستند و این خطر در زنان چاق سه برابر می شود.
سبک زندگی کم تحرک: کم تحرکی جریان خون را کند می کند.
شغل: داشتن شغلی که نیاز به ایستادن طولانی مدت دارد یک عامل خطر است. زنانی که بیش از 75 درصد از زمان کار خود را در حالت ایستاده یا راه رفتن می گذرانند، بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به واریس هستند.
همچنین در شرایط زیر احتمال ایجاد زخم های وریدی افزایش می یابد:
سایر مشکلات گردش خون مانند لخته شدن خون یا فلبیت، تورم دردناک وریدها
زخم وریدی پا میتواند دردناک باشد و فعالیت را محدود کند. زخم واریسی اغلب احساس خارش یا سوزش دارد و ساق پا ممکن است متورم شود. سایر علائم زخم وریدی عبارت اند از:
اگر زخم عفونی گردد ممکن است علائمی شامل: قرمزی، تورم پوست اطراف، بدتر شدن درد، تب و چرک نیز مشاهده شود.
توجه داشته باشد اگر زخم وریدی عفونی درمان نشود، می تواند منجر به مسمومیت خون یا عفونت استخوان شود.
اگر زخمی در بدن وجود دارد که بهبود نمی یابد و یا عفونی شده است باید سریعا به پزشک مراجعه گردد. معمولاً معاینه سریع زخم و پوست اطراف آن انجام می گیرد و سوال هایی درباره سابقه بیماری از فرد پرسیده می شود تا مشخص شود آیا زخم پوستی وریدی وجود دارد یا نه.
در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایشهای دیگری مانند عکسبرداری با اشعه ایکس یا سیتی اسکن را برای بررسی دقیق رگها و ناحیه اطراف زخم تجویز کند.
گاهی اوقات، زخم می تواند منجر به مشکلات دیگری از جمله عفونت های جدی پوست و استخوان شود. در موارد نادرتر نیز منجر به سرطان پوست می شود.
درمان زخم های وریدی و واریسی بسته به مرحله پیشرفت زخم هم در خانه و هم در مراکز درمانی انجام می گیرد که ما به هردو مورد اشاره خواهیم کرد.
رایج ترین درمان، بانداژ یا استفاده از جوراب فشاری یا جوراب های واریس است زیرا در نقش دریچه های سیاهرگی عمل کرده، گردش خون پای بیمار را بهبود بخشید و توانایی بدن را برای التیام زخم افزایش می دهد.
کنترل تورم برای بیماران مبتلا به زخم های وریدی پا ضروری است. پزشکان معمولا توصیه می کنند 3 الی 4 بار در روز و نیم ساعت در هر نوبت پای بیمار به سمت بالا گرفته شود، این عمل نیز به بهبود گردش خون کمک می کند.
هنگامی که زخم ساق کوچکتر شد یا تقریباً بهبود یافت، ممکن است جوراب های فشاری الاستیک توصیه شود. اندازه جورابهای فشرده متناسب با پاها است و معمولاً در طول روز پوشیده میشوند. پمپ وریدی نیز ممکن است برای بیماران با تورم شدید تجویز شود.
اگر زخم شما توسط باکتری عفونی شده باشد، مصرف آنتی بیوتیکمی تواند عفونت را از بین ببرد.
همانطور که گفته شد بانداژ و پانسمان یکی از بهترین راه های درمان زخم های واریسی می باشد. گذاشتن پانسمان مرطوب روی زخم به بهبود سریع آن کمک می کند همچنین نمی توان از انواع پانسمان های نوین جهت درمان نیز بهره برد و از مشکلات بعدی جلوگیری کرد.
روش وکیوم تراپی که در مقالات قبلی توضیح داده شد نیز می تواند در مراحل پیشرفته زخم واریسی، به عنوان یکی از روش های درمانی مورد استفاده قرار بگیرد.
بیشتر زخم ها پس از 3 یا 4 ماه درمان بهبود می یابند با این حال ممکن است مدت زمان بیشتری نیز طول بکشد و یا اصلا درمان نشوند.
اولین قدم در درمان زخم وریدی، برداشتن بافت مرده اطراف زخم و سپس استفاده از یک پانسمان مخصوص برای تسریع بهبود است. پانسمان باید حدود یک بار در هفته تعویض شود. گاهی اوقات یک جوراب فشرده روی پانسمان پوشیده می شود.
چند هفته اول که بانداژ فشاری روی زخم قرار دارد معمولاً درد احساس می شود. پزشک مسکن مناسب را تجویز خواهد کرد. با بهبود زخم، درد زخم ساق پا کاهش می یابد.
بهبود ضعیف زخم واریسی در بیماران، نیاز به مراقبت و درمان های پیشرفته تری دارد. گزینه های جدید درمان واریس کم تهاجمی هستند، به حداقل بیهوشی نیاز دارند و با خیال راحت در مراکز جراحی سرپایی یا مطب پزشکان انجام می شوند.
انتخابهای درمانی به گروههای سیاهرگی که علائم را ایجاد میکنند بستگی دارد و میتواند شامل موارد زیر باشد:
این روش را می توان به صورت سرپایی انجام داد. یک کاتتر در ورید صافن بزرگ یا کوچک قرار داده می شود. پس از تزریق داروی بی حس کننده به پوست در امتداد ناحیه ورید مورد درمان، ورید با امواج رادیویی یا لیزر گرم می شود.
این فرآیند گرمایش یا فرسایش کمتر از 10 دقیقه طول می کشد. خونی که قبلاً در ورید سطحی درمان شده جمع می شد، به طور طبیعی به سیستم سیاهرگی عمقی هدایت می شود. بیماران تقریباً تسکین فوری را تجربه می کنند.
به بیماران توصیه می شود بلافاصله پس از عمل راه بروند. درد، که به ندرت شدید است، با داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن کنترل می شود.
یک ویزیت بعدی در عرض یک هفته پس از عمل، وجود لخته های خونی را بررسی می کند و ممکن است برای مدیریت لخته، دارویی تجویز شود.
این روش برای درمان واریس شاخه ای می تواند در مطب یا سرپایی انجام شود. از بیماران خواسته میشود چند دقیقه بایستند تا رگها پر شوند و پزشک رگهایی را که باید برداشته شوند علامتگذاری میکند.
هنگامی که وریدها علامت گذاری و توسط بیمار تایید شد، داروی بی حس کننده در طول مسیر وریدهای مورد درمان به پوست تزریق می شود.
برش ها یا برش های بسیار کوچکی در پوست ایجاد می شود و رگ ها با استفاده از یک قلاب کوچک برداشته می شوند. این برش ها به قدری ریز هستند که نیازی به بخیه نیست.
یک پانسمان روی ساق پا گذاشته می شود و بیماران بلافاصله پس از عمل می توانند راه بروند. اکثر بیماران به هیچ داروی مسکنی نیاز ندارند، اما در صورت نیاز، داروهای ضد التهاب کافی است.
بسته به وسعت فلبکتومی، بیماران می توانند ظرف یک روز یا بیشتر به سر کار بازگردند.
این روش برای درمان واریس شاخه ای می تواند در مطب یا سرپایی انجام شود. وریدهای کوچکتر با استفاده از یک سوزن کوچک حاوی مایعی که ورید را اسکلروز یا بسته می کند تزریق می شود.
این درمان به هیچ داروی بیهوشی یا بی حسی نیاز ندارد. رگ های کوچکتر (که به عنوان رگ های عنکبوتی نیز شناخته می شوند) با این نوع روش بهتر درمان می شوند.
به طور کلی روشهای درمان و پروتکل های خاص برای درمان زخم های واریسی و زخمهای وریدی شامل پانسمانهای موضعی، آنتیبیوتیکها، دبریدمان، درمان فشردهسازی و سلولدرمانی است.
این روشهای درمانی، در ترکیب با تشخیص زودهنگام و نظارت منظم با استفاده از اندازهگیریهای عکاسی دیجیتال و پلانسنجی، بهبودی سریع را تضمین میکنند و عوارض و هزینه را به حداقل میرسانند.
مجموعه سلامت ارماطب، با تیم درمان زخم کنار بیمار بوده و کمک می کند تا با دریافت بهترین روش ها و متد های درمانی و مراقبتی، سلامتی هرچه زودتر حاصل گردد.
شما می توانید با مراجعه به سایت ارماطب در بخش خدمات از توانمندی و تجارب متخصصان و پزشکان ارماطب در زمینه درمان انواع زخم ها همچون زخم جراحی، زخم سوختگی، زخم های عروقی و... بهره مند شوید.
مقالات مرتبط: